Historia cmentarza i etapy jego poszerzania.

Cmentarz parafialny w Niedrzwicy Kościelnej powstał w początkach XIX wieku.  Niestety, brakuje dokumentu potwierdzającego
 to wydarzenie.

         Cesarz austriacki Józef II (1792-1835), pod którego władaniem była Lubelszczyzna po trzecim rozbiorze Polski (1795 r.) wydał zarządzenie nakazujące oddalenie cmentarzy grzebalnych od świątyń. Jakiś czas zmarli chowani byli na terenie przylegającym do starego modrzewiowego kościółka. Obecnie upamiętnia to miejsce kapliczka obok starej plebanii.

Msze święte odprawiano już od 1797 roku w nowym murowanym kościele, którego fundatorem był hrabia Tomasz Dłuski, a pierwszym plebanem ksiądz Ignacy Foytarowicz.

         Wobec faktu, że cmentarz  przy dawnym kościele został zapełniony, zmarłych zaczęto chować na wyznaczonym miejscu
„w polu za wsią”, odległym od drogi Lublin – Kraśnik  o 1 kilometr
 i tyleż samo od kościoła parafialnego. Już w 1827 roku było ono ogrodzone drewnianym płotem i posiadało zamykaną bramę, powierzchnia cmentarza nie znacznie przekraczał 1 morgę ziemi. Taki stan istniał długo, bo do 1926 roku.

17 września 1926 r. Rada Parafialna podjęła decyzję o kupnie ziemi od
p. Wilkołaskiego na poszerzenie cmentarza. Powiatowy Urząd Ziemski zezwolił pismem z dnia 9 XI 1927 roku poczynić zakup ziemi. W 1928 roku zalegalizowano transakcję w księgach wieczystych. Prawdopodobnie wtedy zasadzono brzozy, które przez długi czas wyróżniały nasz cmentarz.

Główne wejście na jego teren było nadal od strony drogi wsi Kandydaty w stronę Borzechowa. Przy bramie głównej rosły dwa wysokie drzewa. Przy alei, na gałęzi starej lipy zamontowana została sygnaturka, którą uruchamiano, gdy zbliżał się kondukt pogrzebowy z ciałem zmarłego. Odtąd cmentarz miał powierzchnię dwóch hektarów i dwudziestu dwóch arów. Ogółem, na cmentarzu grzebalnym, w latach 1810-1940 pochowane zostały 11 063 osoby. W tej liczbie w niektórych latach prawie połowę stanowiły dzieci. W dokumentacji parafialnej, w okresie kiedy proboszczem był ksiądz Florian Gąsiorowski, znajduje się obszerna teczka pism do władz powiatowych – „prośba o wyrażenie zgody na projektowaną lokalizację poszerzenia cmentarza grzebalnego… z powodu braku miejsca na grzebanie zmarłych na obecnym cmentarzu”(28 X 1969). W grudniu dokonano zakupu kilku działek od Józefa i Heleny Mazurów, Stanisława Oleszka, Jana Oleszka i Zbigniewa Poklepy. Proboszcz Florian Gąsiorowski zapłacił gotówką. Zostały sporządzone akty notarialne. Odpowiedź od władz nadeszła w dniu 24 marca 1970 roku. Wyrażono zgodę na kupno ziemi, przesuniecie ogrodzenia i zagospodarowanie, bez prawa grzebania zwłok do czasu podłączenia wsi Kandydaty do wodociągów wiejskich. W latach sześćdziesiątych przeniesiono główne wejście na stronę wychodzącą na tory kolejowe. Na pamiątkę tego wydarzenia wzniesiono krzyż pośrodku głównej alei.

Cmentarz poszerzono w stronę południową. 1 IX 1975  roku zakupiono od Jana Oleszka działkę o powierzchni 10 arów na urządzenie placu na śmiecie z cmentarza grzebalnego oraz na doprowadzenie wody. Dalsze starania podjął ksiądz Tadeusz Szyprowski. 20 V 1980 roku zakupił 19 arów od Walerii i Mieczysława Szwedo oraz 20 arów od Heleny i Stanisława Niezgodów. Kolejne działania dotyczyły nie tylko poszerzenia cmentarza, ale i budowy domu przedpogrzebowego. Urząd Wojewódzki wyraził zgodę pismem z dnia 12 VII 1986 roku
„na poszerzenie cmentarza, parkingu i budowę kaplicy”. W dokumentacji parafialnej znajduje się plan zagospodarowania całego cmentarza. Od tego czasu obejmuje on obszar 3,30 ha ziemi i ogrodzony jest parkanem z metalowych przęseł. Na cmentarzu istniał od połowy XIX wieku rejon wydzielony do pochówku samobójców, niewierzących i innych, tzw. przypustek. Znajdował się od strony północnej strony przylegającej do ogrodzenia. Obecnie takiego miejsca nie ma.

Rolę kaplicy przedpogrzebowej (tzw. kostnicy) spełniała dolna część dzwonnicy przy cmentarzu kościelnym zbudowanej w tym samym czasie co kościół murowany (koniec XVIII wieku).

Nasz cmentarz,  decyzją Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego oraz Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków pismem z dnia 3 II 1987 roku wpisany został do rejestru zabytków w najstarszej jego części. Parafia Niedrzwica Kościelna w latach 1798-1866 należała do dekanatu chodelskiego, następnie w latach 1866-1918 do dekanatu lubelskiego, a od 1919 roku należy do dekanatu bełżyckiego. Na terenie parafii nie było katolików innych obrzędów i świątyń innych wyznań. Cmentarz był w tym okresie jednym miejscem pochówków dla katolików.

.